نهج البلاغه

ستایش مخصوص خداوندی است که نخستین هستی است،وچیزی قبل از او نبوده است، و آخرین هستی است، وچیزی بعد از او نیست، او آشکار است، آن گونه که آشکارتر از او چیزی نیست، و باطن و مخفی است،که چیزی از او مخفی تر نتوان یافت.

خطبه 96